domingo, 8 de febrero de 2009

DINAMARCA ES OTRA HISTORIA

He visto su cielo gris desde arriba y he entendido porqué es tan gris. Le han dado tres manos de pintura; la primera, de color nube blanca algodonosa, otra color nube negra densa y otra color niebla. Y así consiguen ese tono plomizo homogéneo tan....danés.

He llegado a mi nuevo piso, en el centro del pueblo, casi diría que mi piso es el punto cero de Esbjerg, propiedad de una estudiante de 24 años, 90 metros cuadrados, precioso y decorado con mucho gusto y muchas velas. Nos esperaba su familia para cenar en el restaurante cafetería que tiene su padre debajo de nuestro piso (ya no tengo que buscar 'mi bar').

Allí estaba la típica familia danesa; mamá, novio de mamá, papá, novia de papá, hijo de la novia de papá, hijo de papá y su novia, mi compañera y su hermana gemela con su hija de dos años (con cuyo padre ya no está)...Y todo armonía. Me encanta.

Y además a veces.....hasta sale el sol :)




Me voy de paseo.
Besitos

6 comentarios:

mxg dijo...

Tiene buena pinta tu nueva instancia.

Eva dijo...

Tiene muy buena pinta, sí señor

Lucía dijo...

yo me quiero ir a dinamarca, que seguro que ahi me entienden.... y a ti tb!
Un besazo

多洛雷斯 dijo...

Esa comida con esa familia aqui sería moi inusual vela jeje, e non é que non as haxa pero parecen esconderse....

Anduriña dijo...

Ahora os toca grabar una serie y ya está ;-)

Biquiños y supongo que te acostumbrarás al cielo gris aunque yo en Hamburgo acabé hasta los uebs..

Anónimo dijo...

¡Qué de gente! Espero que tengan nombres razonables para poder aprendértelos...
¿Cuándo vuelves?