jueves, 31 de mayo de 2007

PASÓ EL DÍA....

Pasó la romería (parafraseando a mi amiga Lu).

XA ESTÁ BEN DE CHORAR (¿por qué será que cuando quiero darle rotundidad a una frase me suena mejor en gallego?)


Gracias a todos por lo ánimos, hay veces que una palmadita en la espalda y una sonrisa (aunque sea virtual) es más que suficiente para cambiar el chip.


Ayer estuve tooooda la tarde llorando, pero de verdad, sorbiendo los mocos y todo, tumbada en el sofá, tapada con la mantita de rayas de colores y mirando al techo. Llanto del sonoro, del que se te agarra a los pulmones y te aprieta el corazón...una pena...Pero me he quedado...más a gusto que un arbusto. Yo soy como una olla exprés, acumulo, acumulo...y claro...por algún lado tiene que salir el aire a presión (buenooo...por ahí también se me escapa un pocooo...pero sólo en la intimidad o con personas de mucha confianza). Soy como los radiadores esos que de vez en cuando hay que purgar para que vuelva a pasar el agua. Y mi agua ahora fluye que da gusto.


Y es que ¿de qué me quejo? Mi vida es una fiesta, que tengo trabajo, salud, soy independiente económicamente, tengo los mejores amigos y la mejor familia del mundo, soy guapiña, simpática, lista, nací en un país democrático y del primer mundo, no siento coartada mi libertad en ningún aspecto de mi vida, probablemente haya alguien enamorado de mí en este mundo y probablemente yo me volveré a enamorar en breve, vivo en un lugar privilegiado, amo mi tierra y tengo la suerte de haber conocido otras muchas. Es que...qué - puta - suerte - la - mía...


Y quiero compartir mi suerte con todo el mundo, y querer y hacer el bien y sonreir y disfrutar y que los demás lo hagan conmigo...¡ay!


.

.

.

.


¿me están saliend unos blogs un pelín bipolares, no?
MUCHOS, MUCHOS BESOS
P.D.Prometo recuperar la normalidad en cuanto me abandone la regla que le queda un telediario

7 comentarios:

Eva dijo...

Qué bien...
bsts

Anónimo dijo...

Bueno Maruxiña, ti bipolar serás sempre, senón xa non serás a nosa Baby. de todos modos, penso que debes quedarte no polo de hoxe, no da alegría, no do pasotismo con raiaduras de tarro que non levan a ningún sitio, no de valorar as cousas positivas das que disfrutas hoxe en día e por suposto, da boa familia que te chocou e de ter uns amigos de p.m., estean preto ou lonxe. Todos temos ese tipo de incertidumes, de baixóns, e non pasa nada...pero sí hai que facer un esforzo porque non se produzan moi a miúdo, e iso só depende de un. Biquiños, Di. P.S.: escribinte en galego, para que a miña mensaxe fose máis contundente , je je.

Anónimo dijo...

OLE !!!! BIENVENIDA al POLO DE ALEGRÍA !!! VAMOS QUE ESTAMOS TODAS DANDO "CHIMPOS" DE "LEDICIA" !!! ASI TE QUIERO VER AL TORO POR LOS CUERNOS Y DESCARGAR DE VEZ EN CUANDO LOS LÍQUIDOS QUE LLEVAMOS DENTRO NO ESTÁ MAL DEL TODO, NO??? PORQUE SIEMPRE SE ESCUCHA LA FRASE "RETIENES LÍQUIDOS, HAS DE HACER ALGO PARA EXPULSARLOS, COMO BEBER MÁS, COMIDA MEDITERÁNEA..." ASIN QUE SI LLORAS MUXO MUXO MUXO PUEDE QUE TENGA SU LADO POSITIVO, NO??? ;-)
(AL MENOS YO LO PIENSO ASÍ....

MENTE POSITIVA NUNCA NEGATIVA)

jajaja

la K

MARU I LOVE YOU

Anónimo dijo...

Yo creo que cuando uno está bien de ánimo debe pensar en todas las cosas que le hacen sentir bien, para luego recordarlas en los momentos de bajón.

De todas maneras, el otro día leí en una de estas postales gratis que dan en los bares un mensaje que decía algo asó como: "Si nos olvidáramos de la obligación de ser felices, podríamos pasárnoslo bastante bien".

Bicos,

Marga

Anónimo dijo...

QUEEEEEEEEEEEEEEEE, PERO TÍA!!!!!!!!!!!! cago en tó!!! yo a 60 km y puediendo haber ido y sin interarme.... con lo bien q me habria venido a mi llorar contigo!!!
Somos un par de chungas de verdad, yo sigo pensando q es el tiempo, porq estoy convencida de q menopausicas no estamos todavia, no???
Bueno me alegro de que hoy estes mejor.
besin... no que coño, besoooote!!!
Lu

Nat dijo...

culpemos a la regla, siempre nos hace sentir pésimo!
Si yo viviera allá en las uropas, o ustedes acá en Shiiile, ya habríamos formado un club, una logia, cualquier custión pero estaríamos llorando todas juntas, somos taaan ñoñas las mujeres!!!
En este minuto odio a bipolar, con toda mi alma, más detalles mañana
Abracho de ocho!!!!

kot dijo...

Jo!Hacia tiempo que no me metia en tu blog, y lo hago y..UFF!, estas de bajon!.
No se que decirte que no te suene a tipico.Darte animos,mas animos y mas animos.Mandarte un besazo muy muy grande.
No se cuando me podre volver a meter en tu blog, llevo una semana en Italia y esta es la primera vez que tengo la oportunidad.Manhana me voy a Alemania y seguro que me sera complicado escribirte, asi que ya sabes Maru tienes que ser positiva y dejar de tonterias que tu vales muxxxxxxooooooo.
Besos